Vanuit Seoul ben ik naar Jeju gevlogen, een vulkanisch eiland in het zuiden van Zuid Korea. Een veel voorkomende activiteit in Jeju is dan ook een vulkaan beklimmen en de uitzichten van bovenaf bekijken. De grootste vulkaan op het eiland is de Hallasan, een 2000 meter hoge vulkaan die je kunt bereiken via een hike van 9.6 kilometer. De top van de berg hebben we twee keer geprobeerd te bereiken, maar helaas was het niet voor ons voorbestemd. Na 7,5 kilometer zit een punt dat je moet bereiken voor 13:00 uur om door te mogen. Dit wisten wij de eerste keer niet en na 4.5 kilometer hiken kwamen we daar achter en konden we dus weer terug lopen., toppie! Nu hadden we dat wel een beetje aan onszelf te danken, aangezien we zonder voorbereiding gewoon aan die klim begonnen waren die uiteindelijk toch wel pittiger leek dan verwacht. De tweede keer waren we al om 11 uur op het 7.5 kilometer punt, maar toen besloot iemand daar boven om het zo hard te gaan laten regenen dat het leek alsof er een hele rivier over ons heen stroomde. Al met al: Dutchies 0-2 K*t vulkaan.

We hebben wel een andere vulkaan met succes beklommen. We zijn aan die klim begonnen om half 5 sochtends en hebben daarna de zonsopgang gekeken op de top van de vulkaan. Bovenop lijkt het op een soort krater, want de vulkaan is 5000 jaar geleden onder water ontploft. Naast het beklimmen van de vulkanen hebben we ook een ‘lava tube’ bezocht. Dit is een lange tunnel onder de grond die gecreëerd is door lava. De binnenkant ziet er dan ook uit als een kaars, een bijzondere plek.

Vanuit Jeju zijn we naar Busan gevlogen en daar zijn we gaan couchsurfen. We hebben drie nachten bij een jongen uit Engeland geslapen die in Busan werkt als Engels leraar. Couchsurfen betekent dat je naar iemand toe gaat en bij die persoon op de bank slaapt. Hier staat meestal geen vergoeding tegenover. Het leuke aan couchsurfen is dat je de mensen in de stad zelf leert kennen en bijvoorbeeld het echte lokale eten kunt proeven.

De eerste dag in Busan hebben we de stad verkent en als het ware een beetje rond gelopen. De straten in Zuid Korea zijn iedere keer weer bijzonder om te bekijken, voor mij was dat denk ik door de grote reclame borden met de Zuid Koreaanse taal erop. In Zuid Oost Azië gebruiken de mensen nog letters, maar in Zuid Korea alleen maar tekens. Een totaal andere manier van communiceren dan wij gewend zijn en je kunt er dan ook helemaal niks van maken. De tweede dag heeft het de hele dag kei hard geregend waardoor we eigenlijk niks konden gaan doen. Uiteindelijk zijn we naar de Bioscoop geweest en hebben we een ander deel van de stad bekeken. Op dag drie zijn we naar een paleis gegaan die hoog in de bergen ligt. De combinatie tussen de rustige natuur en de vrede in zo’n paleis (tempel) is wel erg bijzonder. Uiteindelijk ben ik na 4 maanden tempels, best een beetje tempelmoe dus zijn we richting een vismarkt gegaan (ik ben nog niet eetmoe, kan me ook niet voorstellen dat ik dat ooit ga worden). Hier hebben we rondgelopen, een visje gegeten en uiteindelijk, jawel, levende octopus gegeten! Of nouja, levend, ze hakken de koop eraf, snijden hem dan in kleine stukjes en serveren dat als sashimi. Het gekke is dat het bewegen van de tentakels dan niet stopt en die zuigen zich dan vast aan je tong of aan je wang of aan je tand. Leuke ervaring, must do in Zuid Korea, maar nevernooitnever van mijn leven opnieuw!!

Ik typ dit terwijl ik in het vliegtuig zit naar Kuala Lumpur, Maleisië. Morgen heb ik nog een dag met Jorn, die vliegt op 26 juni naar Indonesië. Na 7 weken met hem te hebben samen gereisd komt er opnieuw een einde aan. Van de 17 weken dat we nu op pad zijn hebben we er 12 samen gedaan, best gek om nu weer gedag te zeggen. Maar de mooie plekken van Maleisië wachten op me en over 18 daagjes mag ik eindelijk weer knuffelen met Suus (dit zeg ik heel nonchie, maar ik stuiter bijna het vliegtuig uit als ik er aan denk hehe) en dan duurt bet niet lang meer voor pappa en mamma en tim naar Sri Lanka komen. Nog veel mooie dingen!

Bram